ผลการใช้หนังสือนิทานจ๊ะเอ๋ (ฉบับยาวี-ไทย) ต่อความสัมพันธ์ในครอบครัวและพัฒนาการบุตรก่อนวัยเรียนของครอบครัวมุสลิมสามจังหวัดชายแดนภาคใต้

ผู้แต่ง

นัชชิมา บาเกาะ

สาขาวิชาการวัดและประเมินผล คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา

มูฮัมหมัดอาฟีฟี อัซซอลีฮีย์

ภาควิชาอิสลามศึกษา คณะวิทยาการอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

รุสนี ปาเซเลาะ

สมาคมสร้างสรรค์เยาวชนชายแดนใต้

ฝ้ายลิกา ยาแดง

สมาคมสร้างสรรค์เยาวชนชายแดนใต้

อิลฮัม หะยีมะสาและ

ภาควิชาอิสลามศึกษา คณะวิทยาการอิสลาม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

บทคัดย่อ:

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้หนังสือนิทานจ๊ะเอ๋ (ฉบับยาวี-ไทย) และผลที่มีต่อความสัมพันธ์ของครอบครัวและพัฒนาการของบุตรในครอบครัวมุสลิม การศึกษาใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณโดยการสำรวจกลุ่มตัวอย่างผู้ปกครองที่เข้าร่วมโครงการเสริมสร้างสุขภาวะแม่รุ่นใหม่ยุค Thailand 4.0 จำนวน 205 คน จาก 4 ตำบลที่ทำการสุ่มอย่างง่ายจาก 9 ตำบลในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ การศึกษาพบว่า ผู้ปกครองส่วนใหญ่ใช้เวลาในการอ่านหนังสือนิทานในช่วงค่ำก่อนนอนหรือหลังเสร็จกิจกรรมต่างๆ และสาเหตุสูงสุดที่เลือกอ่านหนังสือเพราะออกแบบได้น่าอ่าน รูปภาพสวยงาม และน่าสนใจ โดยอุปสรรคและข้อจำกัดในการใช้หนังสือมากที่สุด คือ การไม่มีเวลา และไม่มีหนังสือให้อ่าน หลังจากได้รับหนังสือนิทานจ๊ะเอ๋ผู้ปกครองมีการเล่นจ๊ะเอ๋กับลูก กอดลูก บอกรักลูกทุกวันเพิ่มขึ้นจากเดิม และไม่มีผู้ปกครองท่านใดที่ไม่เล่นกับลูก ไม่กอดลูก บอกรักลูกหลังจากได้รับหนังสือ การใช้หนังสือนิทานจ๊ะเอ๋มีผลต่อความสัมพันธ์ในครอบครัวอยู่ในระดับมากที่สุด โดยสามารถเรียงลำดับตามระดับคะแนนสูงสุด 3 อันดับ คือ 1) หนังสือช่วยให้ผู้ปกครองใช้เวลากับลูกมากยิ่งขึ้น 2) หนังสือช่วยให้ผู้ปกครองมีความรู้เรื่องการเลี้ยงลูกที่ถูกต้อง 3) หนังสือช่วยให้ผู้ปกครองต้องการพัฒนาตนเองด้านการดูแลลูก ในส่วนผลต่อพัฒนาการของบุตรโดยเรียงลำดับตามระดับคะแนนสูงสุด 3 อันดับ คือ 1) เมื่อกอดหรือเล่นกับลูกเขาจะสดใสและมีความสุข 2) ลูกมีอารมณ์ดีและมีนิสัยร่าเริง 3) เมื่อคุยกับลูกเขาสามารถจ้องตาและมองหน้าผู้ปกครองได้นาน

วิธีวิจัย:

Quantitative research

วารสาร: Journal of Information and Learning [JIL]

ปี: 2021

ลิงค์เพื่อศึกษาเพิ่มเติม: https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jil/article/view/247380