บทคัดย่อ:
ความผาสุกเชิงอัตวิสัย (Subjective Well-being) ของเด็ก มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาเด็กอย่างเหมาะสม ปัจจุบัน หลักฐานเกี่ยวกับความผาสุกเชิงอัตวิสัยของเด็กยังมีจำกัด โดยเฉพาะข้อมูลจากประเทศกำลังพัฒนา การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความพึงพอใจในชีวิตโดยรวม ความพึงพอใจในชีวิตแบบหลายมิติของเด็กก่อนวัยรุ่นชาวไทย และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจในชีวิตโดยรวมของเด็ก การศึกษาแบบภาคตัดขวางนี้ดำเนินการกับเด็กจำนวน 2,277 คน ที่กำลังศึกษาอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ถึง 6 ในโรงเรียนประถมศึกษาของรัฐ 50 แห่งใน 9 จังหวัดจากทุกภูมิภาคของประเทศไทย ระหว่างเดือนกันยายนถึงธันวาคม 2563
เด็ก ๆ มีความพึงพอใจในชีวิตโดยรวมในระดับสูง (8.5 จาก 10) เด็กหญิงมีความพึงพอใจในชีวิตและในหลากหลายมิติ (ยกเว้นด้าน “อิสรภาพ”) สูงกว่าเด็กชาย เมื่อเทียบกับเด็กโต เด็กเล็กมีความพึงพอใจในชีวิตโดยรวมและในมิติต่าง ๆ มากกว่า ยกเว้นด้าน “อิสรภาพ” “ตัวเอง” และ “เพื่อน” ความพึงพอใจในชีวิตโดยรวมของเด็กเพิ่มขึ้นตามความพึงพอใจในครอบครัว เพื่อน ตัวเอง รูปร่าง สุขภาพ ครู กิจกรรมในโรงเรียน และอิสรภาพ
สำหรับปัจจัยส่วนบุคคล ทักษะทางสังคมและเวลาในการทำสวนครัว (≥1 ชั่วโมง/วัน) รวมถึงกิจกรรมสันทนาการแบบที่ต้องมีการเคลื่อนไหว กระฉับกระเฉง (1–3 ชั่วโมง/วัน) มีผลเชิงบวกต่อความพึงพอใจในชีวิตโดยรวม ขณะที่การใช้เวลาอยู่หน้าจอ (>1 ชั่วโมง/วัน) และฟังเพลง (>3 ชั่วโมง/วัน) มีผลลบ
ในด้านครอบครัว เด็กที่มีพ่อเป็นเจ้าของร้านหรือธุรกิจมีความพึงพอใจในชีวิตสูงกว่าเด็กที่พ่อเป็นแรงงานทั่วไป ส่วนเด็กที่สูญเสียพ่อมีความพึงพอใจในชีวิตต่ำกว่า
ในด้านโรงเรียน ความผูกพันกับโรงเรียนมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความพึงพอใจในชีวิตโดยรวม การส่งเสริมความผาสุกเชิงอัตวิสัยของเด็กควรรวมถึงการแทรกแซงที่มีพื้นฐานจากครอบครัวและโรงเรียน เช่น การปรับปรุงการใช้เวลา (เช่น การใช้ชีวิตกลางแจ้งมากขึ้นและลดพฤติกรรมอยู่กับที่) การสร้างความภาคภูมิใจในตัวเอง การดูแลสุขภาพ การให้อิสรภาพ และการสร้างความผูกพันกับโรงเรียน
คำสำคัญ: ความผาสุกเชิงอัตวิสัย, ประเทศไทย, เด็กก่อนวัยรุ่น, ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง
ผู้แต่ง:
สุลัดดา พงษ์อุตตะ,
จงกลณี,
วิทยายุทธรุ่งเรืองศรี
วิธีวิจัย: การศึกษาแบบภาคตัดขวาง
วารสาร: Science Direct
ปี: 2566
ศึกษาเพิ่มเติม https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2405844023031341